Peesblessures bij paarden zijn waarschijnlijk de vaakst voorkomende reden waarom een paard kreupel is. Als een dierenarts een peesblessure heeft vastgesteld en de behandeling heeft ingezet, volgt voor de ruiter/eigenaar een periode van heel veel geduld hebben. Afhankelijk van de ernst van de blessure, maar het gaat vaker over maanden dan over weken.
En in die maanden kan je stappen en koelen, 1 a 2x per dag. Meestal stappen aan de hand met als gevolg dat je heel veel tijd bij je paard doorbrengt, maar niet aan rijden toekomt.
Pulserend Magneetveldtherapie en Lasertherapie zijn 2 therapievormen die je als ruiter/eigenaar zelf kan toepassen en waardoor je de revalidatieperiode aanzienlijk kan verkorten.
Maar welke therapie vorm kan ik nu het beste gebruiken?
Welke therapie het beste gekozen kan worden, is deels afhankelijk van de blessure en deels persoonlijke voorkeur.
Beide therapieën hebben een ontstekingsremmende en pijnstillende invloed en verkorten op die manier het herstel. Beide zorgen ervoor dat het weefsel wat terug groeit op de plaats van beschadiging weer heel erg op het originele peesweefsel gaat lijken. Vaak is bij controle scans de plaats van beschadiging niet meer terug te vinden. Dat betekent dat de pees weer even sterk en soepel is als vóór de blessure en dat het paard weer op zijn oude niveau terug kan keren in de sport.
Maar waarom kiezen we dan toch voor de één of juist voor de andere therapie.
Eerste afweging hierbij is de plaats van beschadiging: De oppervlakkige pezen kunnen we met beide therapieën behandelen. Maar laserlicht heeft een beperkte doordringdiepte, dus de dieper gelegen pezen, zoals de tussenpees zijn niet helemaal geschikt voor behandeling met lasertherapie. Daarnaast dringt laserlicht ook niet door de botten. Daarom gebruiken we de laser ook liever niet als het gaat om aanhechtingsproblemen. In die gevallen hebben we een duidelijke voorkeur voor pulserend magneetveld therapie.
De tweede afweging is tijd: magneetveld therapie wordt toegepast door een soort pijpkous om het been te doen en die een half uur te laten zitten. Bij lasertherapie hou je een soort douchekop in je hand. Deze houdt je 30 seconden op één plaats en vervolgens verplaats je die een kopbreedte. Dat doe je dan van de 3 kanten waarvandaan je de pees kan bereiken. In het totaal zal dan een behandeling zo’n 10 minuten duren.
Lasertherapie is dus een kortere behandeling waarbij je zelf echt bezig ben. Een magneetveld therapie behandeling duurt iets langer, maar je kan ondertussen wat anders doen.
Het derde punt wat meegenomen moet worden in de overweging is wat het paard het makkelijkst accepteert. De laser raakt het paard niet aan. Magneetveld wordt als een pijpkous om het been gedaan. Bij sommige paarden kan dat, als ze nog niet om de benen gewend zijn, lastig zijn, zeker als het om jonge dieren of om het achterbeen gaat.
Tenslotte als laatste punt, is het stadium in het revalidatieproces. Lasertherapie wordt meestal alleen in de eerste, acute (ontsteking) fase gebruikt.
Pulserend magneetveld therapie kent naast de ontstekingsremmende stand, ook een stand waarbij de doorbloeding juist verbeterd wordt. Op het moment dat je al wat verder bent in het revalidatieproces en er al weer wat gedraafd mag worden, wordt deze stand gebruikt voor het werk. Door dat te doen wordt de doorbloeding naar de pees al geoptimaliseerd voordat de belasting plaatsvindt. Na het werk wordt dan opnieuw de ontstekingsremmende stand gebruikt om de pees weer tot rust te brengen. Het is goed dit te blijven doen totdat het paard volledig op zijn oude niveau terug is. Vele ruiters blijven dit ook daarna gebruiken als verlengde warming-up, cooling-down.
Of je uiteindelijk kiest voor laser of pulserend magneetveld therapie; Het belangrijkste is dat beide therapieën het herstelproces aanzienlijk kunnen verkorten, voor een optimaal herstel kunnen zorgen en dat ze de ruiter/eigenaar het gevoel geven dat ze meer kunnen doen dan alleen maar stappen en koelen.
